Test z kategorii Nauki przyrodnicze - medycyna

-   1. przygięcie

-   Jest to spontaniczne zakończenie ciąży o niskim ryzyku, przypadające na 37.-42. tydzień ciąży, drogami natury, bez większych ingerencji położnika, o niepowikłanym przebiegu, czyli gdy nie występuje zagrożenie zdrowia czy życia matki i płodu. Dziecko rodzi

-   Inaczej Zangemeistera. Jedną rękę kładzie się na spojeniu łonowym, drugą na głowce dziecka, prawidłowo, ta na spojeniu powinna być wyżej. Do oceny niewspółmierności porodowej.

-   ROZWIERANIA. rozwieranie i zgładzanie, skracanie szyjki macicy. Dzieli się na 2 fazy

-   - główka pod spojeniem łonowym

-   Dłonie obejmują dno miednicy, do oceny wysokości dna miednicy i jego zawartości (pośladki/główka)

-   Położenie główkowe, ustawienie potylicowe przednie. Wówczas główka przechodzi przez miednicę najmniejszym obwodem (podpotylicowo-ciemieniowym)

-   Ręce badającego ułożone po bokach brzucha na wysokości pępka, do oceny ustawienia płodu.

-   O synklityzmie mówimy, gdy główka wstawia się do wchodu osiowo (synklitycznie), czyli szew strzałkowy znajduje się w równej odległości od spojenia łonowego i promontorium w wymiarze poprzecznym lub skośnym.

-   ROTACJA. Przygięta główka zsuwa się do prózni po rynnie mięśniowej. Szew strzałkowy z wymiaru poprzecznego przechodzi do prostego. Potylica podpiera się o spojenie łonowe.

-   - główka pod spojeniem łonowym

-   - główka pod spojeniem łonowym

-   - sposobem Schultzego - 80% przypadków, oddzielenie zaczyna się w części centralnej, z wytworzeniem krwiaka

-   Odległość między górnym brzegiem spojenia łonowego a zagłębieniem między L3 i L4. Na jej podstawie szacuje się sprzężną prawdziwą.

-   Inaczej Zangemeistera. Jedną rękę kładzie się na spojeniu łonowym, drugą na głowce dziecka, prawidłowo, ta na spojeniu powinna być wyżej. Do oceny niewspółmierności porodowej.

-   Wykonywany 1 ręką, palcem wskazującym i kciukiem łapie się za część przodującą znajdującą się powyżej wchodu miednicy.

-   - główka pod spojeniem łonowym

-   Ręce badającego ułożone po bokach brzucha na wysokości pępka, do oceny ustawienia płodu.

-   Wykonywany 1 ręką, palcem wskazującym i kciukiem łapie się za część przodującą znajdującą się powyżej wchodu miednicy.

-   WCZESNY OKRES POPORODOWY. Trwa do 2h po urodzeniu dziecka, obserwacja matki.

-   -osłuchiwanie czynności serca płodu

-   - m. zwieracz cewki moczowej

-   Dłonie obejmują dno miednicy, do oceny wysokości dna miednicy i jego zawartości (pośladki/główka)

-   WCZESNY OKRES POPORODOWY. Trwa do 2h po urodzeniu dziecka, obserwacja matki.

-   Utworzony przez:

-   1. rozwierania

-   - główka pod spojeniem łonowym

-   Ręce badającego ułożone po bokach brzucha na wysokości pępka, do oceny ustawienia płodu.

-   To stosunek długiej osi płodu do długiej osi macicy.

-   - sposobem Schultzego - 80% przypadków, oddzielenie zaczyna się w części centralnej, z wytworzeniem krwiaka

-   - przepona miednicy (warstwa wewn)

-   - m. zwieracz cewki moczowej

-   Ręce badającego ułożone po bokach brzucha na wysokości pępka, do oceny ustawienia płodu.

-   Badający staje plecami do pacjentki, dłonie wsuwając we wchód miednicy. Do oceny zstępowania części przodującej.

-   - min. 1 minutę po urodzeniu dziecka, gdy pępowina przestała tętnić.

-   Położenie główkowe, ustawienie potylicowe przednie. Wówczas główka przechodzi przez miednicę najmniejszym obwodem (podpotylicowo-ciemieniowym)

-   - ocecnośc krwawienia, odpływanie płynu owodniowego

-   - min. 1 minutę po urodzeniu dziecka, gdy pępowina przestała tętnić.

-   Dłonie obejmują dno miednicy, do oceny wysokości dna miednicy i jego zawartości (pośladki/główka)

-   1. przygięcie