Test z kategorii Przedmioty ścisłe - astronomia

-   rzut widocznego bieguna. Punktem centralnego rzutu biegunowego jest rzut widocznego bieguna. Rzutem równoleżników deklinacyjnych są centrycznie ułożone kręgi.

-   TU'

-   koło małe, którego płaszczyzna jest równoległa do płaszczyzny równika niebieskiego.

-   okres czasu między dwiema kolejnymi dolnymi kulminacjami Słońca prawdziwego na tym samym południku niebieskim

-   SHA

-   łuk południka niebieskiego zawarty pomiędzy widocznym biegunem niebieskim a płaszczyzną horyzontu niebieskiego, jest równa długości kontowej szerokości geograficznej.

-   a. Sposób analityczny- bezpośrednie rozwiązanie trójkąta sferycznego paralaktycznego,

-   punkt, w którym orbita Księżyca przecina ekliptykę przechodząc z półkuli północnej na południową

-   ZT, TS

-   punkty, w których ekliptyka przecina równik niebieski (punkty równonocy )

-   kąt liczony na płaszczyźnie równika niebieskiego od górnej części południka Greenwich w kierunku W do koła godzinnego przechodzącego przez ciało niebieskie, liczony w systemie od 000- 360.

-   koło godzinne, którego płaszczyzna jest prostopadła do południka niebieskiego.

-   nigdy nie wschodzą, nigdy nie zachodzą, są poniżej równoleżnika rN są niewidoczne

-   koło wielkie nachylone względem równika pod katem Є = +/- 230 27’

-   punkt na sferze niebieskiej powstający z przecięcia toru ciała niebieskiego z dolną częścią południka niebieskiego. (niewidoczne). Punkty powstałe z przecięcia się linii horyzontu i toru dziennego pozornego ruchu Słońca to WSCHÓD i ZACHÓD ASTRONOMICZNY.

-   LHA jest to kąt liczony w płaszczyźnie równika niebieskiego od górnej części równika niebieskiego w kierunku na ZACHÓD do koła godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie. (kąt sferyczny liczony w płaszczyźnie równika od górnej części południka

-   polega na obliczeniu współrzędnych geograficznych punktu wytycznego B, który powstaje w wyniku przecięcia się astronomicznego kąta pozycyjnego z południkiem pozycji zliczonej, zakładamy, że jesteśmy na południku astronomicznym= południkowi zliczonemu. ALP

-   punkty maksymalnie odchylone na N i S – punkty przesileń.

-   wysokość jaką miałoby ciało niebieskie, gdyby obserwator w momencie pomiaru wysokości znajdowałby się w pozycji tablicowej, a wartość LHAT i deklinacji tabl. Równa była LHA* i dekl.*

-   punkt, w którym orbita Księżyca przecina ekliptykę przechodząc z półkuli północnej na południową

-   to miejsce geometryczne punktów będących środkami wszystkich kół godzinnych danej pozycji obserwatora.

-   koło wielkie przechodzące przez zenit, nadir oraz bieguny niebieskie. Rzut miejscowego południka geograficznego przechodzącego przez obserwatora na sferę niebieską

-   LHA barana

-   miejsce geometryczne punktów, z których pomiar wysokości danego ciała nieb. dla danego momentu obserwacji jest wielkością stałą

-   kąt liczony w płaszczyźnie horyzontu astronomicznego od północnej części południka niebieskiego w kierunku na E od koła wierzchołkowego, przeprowadzonego przez dane C.N. (liczba 3-syfrowa 0-360)

-   miejscowy kąt godzinny ciała niebieskiego, kat liczony d górnej części południka niebieskiego na E lub W do kata godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie liczone w systemie 0-1800.

-   okres odpowiadający dwukrotnemu przejściu Księżyca przez ten sam węzeł

-   polega na znalezieniu współrzędnych geograficznych punktu H, który powstaje z przecięcia się koła pozycyjnego z ortodromą łączącą rzut CN z pozycją zliczoną PZ.

-   a. Zmienne

-   na północ od koła polarnego, gdy deklinacja Słońca jest większa od 900 – φ

-   TU, GMT, UT

-   wycinek AKP aproksymowany do prostej

-   TM, LMT

-   punkty maksymalnie odchylone na N i S – punkty przesileń.

-   płaszczyzna koła wielkiego, która jest prostopadła do linii pionu.

-   ciała niebieskie, których deklinacja jest większa od deklinacji punktu północnego horyzontu (dla obserwatora ciągle widoczne), są stale nad horyzontem, widać je w kulminacji górnej i dolnej.

-   miejscowy kąt godzinny ciała niebieskiego, kat liczony d górnej części południka niebieskiego na E lub W do kata godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie liczone w systemie 0-1800.

-   koło wielkie przechodzące przez zenit, nadir oraz bieguny niebieskie. Rzut miejscowego południka geograficznego przechodzącego przez obserwatora na sferę niebieską

-   miejscowy kąt czasowy Słońca prawdziwego

-   okres od nowiu do nowiu, okres dzielący kolejne położenia księżyca na wspólnym kole godzinnym ze słońcem; 29d 12h 44m