Test z kategorii Przedmioty ścisłe - astronomia

-   kąt liczony w płaszczyźnie horyzontu astronomicznego od północnej części południka niebieskiego w kierunku na E od koła wierzchołkowego, przeprowadzonego przez dane C.N. (liczba 3-syfrowa 0-360)

-   płaszczyzna rzutowania jest płaszczyzną horyzontu astronomicznego, a środkiem rzut punktu Zn.

-   koło małe, którego płaszczyzna jest równoległa do płaszczyzny równika niebieskiego.

-   kąt liczony w płaszczyźnie horyzontu astronomicznego od widocznej części południka niebieskiego w kierunku na E lub W do koła wierzchołkowego przechodzący przez dane C.N. (0-180 3-cyfrowa).

-   różnica czasu pomiędzy rzeczywistą wartością GMT a wartością wskazywaną przez chronometr.

-   punkt, w którym orbita Księżyca przecina ekliptykę przechodząc z półkuli południowej na północną

-   miejsce geometryczne punktów, z których pomiar wysokości danego ciała nieb. dla danego momentu obserwacji jest wielkością stałą

-   łuk południka niebieskiego zawarty pomiędzy widocznym biegunem niebieskim a jego rzutem na płaszczyznę horyzontu astronomicznego. φ – jest on równy co do wartości szerokości geograficznej obserwatora.

-   koło wielkie przechodzące przez zenit, nadir oraz bieguny niebieskie. Rzut miejscowego południka geograficznego przechodzącego przez obserwatora na sferę niebieską

-   okres od nowiu do nowiu, okres dzielący kolejne położenia księżyca na wspólnym kole godzinnym ze słońcem; 29d 12h 44m

-   miejscowy kąt czasowy Słońca prawdziwego

-   miejscowy kąt godzinny ciała niebieskiego, kat liczony d górnej części południka niebieskiego na E lub W do kata godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie liczone w systemie 0-1800.

-   okres czasu między dwoma górnymi kulminacjami punktu Barana na tym samym południku

-   a. Zmienne

-   GM

-   punkty, w których ekliptyka przecina równik niebieski (punkty równonocy )

-   kąt liczony w płaszczyźnie koła wierzchołkowego, liczony od płaszczyzny horyzontu astronomicznego do linii łączącej środek Ziemi z ciałem niebieskim. Od 0 do 90 (-90 ≤ hs ≤ +90)

-   GU

-   ZT, TS

-   TU'

-   HA

-   LHA barana

-   punkt, w którym orbita Księżyca przecina ekliptykę przechodząc z półkuli południowej na północną

-   kąt liczony w płaszczyźnie równika niebieskiego od górnej części południka Greenwich do koła godzinnego przechodzącego przez punkt Barana.

-   kąt liczony na płaszczyźnie równika niebieskiego od górnej części południka Greenwich w kierunku W do koła godzinnego przechodzącego przez ciało niebieskie, liczony w systemie od 000- 360.

-   ZT, TS

-   koło godzinne, którego płaszczyzna jest prostopadła do południka niebieskiego.

-   punkty, w których ekliptyka przecina równik niebieski (punkty równonocy )

-   SHA

-   polega na znalezieniu współrzędnych geograficznych punktu H, który powstaje z przecięcia się koła pozycyjnego z ortodromą łączącą rzut CN z pozycją zliczoną PZ.

-   koło wielkie przechodzące przez bieguny niebieskie PN, PS. Są prostopadłe do równika niebieskiego. (rzut południków ziemskich na sferę niebieską)

-   punkt, w którym orbita Księżyca przecina ekliptykę przechodząc z półkuli południowej na północną

-   wznoszenie proste ciała niebieskiego – jest to kąt liczony w płaszczyźnie równika niebieskiego od punktu BARANA w kierunku na WSCHÓD do koła godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie.

-   okres dzielący kolejne przejścia księżyca przez punkt perigeum, 27,55d

-   punkt, w którym orbita Księżyca przecina ekliptykę przechodząc z półkuli południowej na północną

-   rzeczywista wartość deklinacji* obliczona na moment obserwacji i zaokrąglona do pełnych stopni, zawsze w dół.

-   koło wielkie nachylone względem równika pod katem Є = +/- 230 27’

-   LHA jest to kąt liczony w płaszczyźnie równika niebieskiego od górnej części równika niebieskiego w kierunku na ZACHÓD do koła godzinnego przechodzącego przez dane ciało niebieskie. (kąt sferyczny liczony w płaszczyźnie równika od górnej części południka

-   nigdy nie wschodzą, nigdy nie zachodzą, są poniżej równoleżnika rN są niewidoczne

-   punkt na sferze niebieskiej powstający z przecięcia toru ciała niebieskiego z dolną częścią południka niebieskiego. (niewidoczne). Punkty powstałe z przecięcia się linii horyzontu i toru dziennego pozornego ruchu Słońca to WSCHÓD i ZACHÓD ASTRONOMICZNY.