nauka o przeszłości, nauka o dziejach.

epoka obejmująca okres pradziejów ludzkości do czasu poznania pisma

i powstania źródeł pisanych

starsza epoka kamienna, zwana epoką kamienia łupanego, stanowiąca

pierwszy etap rozwoju kultury ludzkiej, obejmująca okres od ok 1 mln

do 8 tys. lat p.n.e.. paleolit był okresem rozwoju form praludzkich i pojawienia się w Europie pierwotnego człowieka rozumnego (homo sapiens)

młodsza epoka kamienna, zwana również epoką kamienia gładzonego.

Neolit cechowały: wyrób doskonałych narzędzi ze skał krystalicznych i

dobrych gatunków krzemienia ( schyłku n. stosowano już miedź do wyrobu narzędzi), upowszechnienie się kopieniactwa, sprzężajna uprawa roli, wzrost hodowli bydła, oswojenie konia, zostało zapoczątkowane garncarstwo, tkactwo, plecionkarstwo, zaczął się

narzędzie z epoki paleolitu uzyskiwane z kamienia, któremu

obłupywano brzegi

Proces gwałtownych zmian, który dokonał się między 10, a 8 tys. p.n.e.,

a który polegał na przejściu z koczowniczego do osiadłego trybu życia

oraz na przejściu od zbieractwa i łowiectwa do uprawy roli i hodowli.

Początki dziejów ludzkości.

Ustrój w którym władza należy do monarchy, który ma nieograniczoną

władzę, usankcjonowaną boskim pochodzeniem lub przyzwoleniem

bogów.

Wielobóstwo – wiara w wielu bogów.

Wiara w jednego boga.

System kanałów nawadniających oraz tam i sztucznych jezior.

Świątynia w starożytnej Mezopotamii. Piramida schodkowa.