Jest to spontaniczne zakończenie ciąży o niskim ryzyku, przypadające na 37.-42. tydzień ciąży, drogami natury, bez większych ingerencji położnika, o niepowikłanym przebiegu, czyli gdy nie występuje zagrożenie zdrowia czy życia matki i płodu. Dziecko rodzi

To stosunek długiej osi płodu do długiej osi macicy.

- podłużne

- poprzeczne - skośne

To stosunek poszczególnych części ciała płodu (grzbiety/główki) do ścian macicy.

- lewe (pierwsze)- grzbiet po lewej stronie macicy

- prawe (drugie) - grzbiet po prawej stronie

To stosunek poszczególnych części ciała płodu względem siebie. Prawidłowo przygięciowe.

Jest to stosunek części przodującej do linii międzykolcowej.

W położeniu główkowym wstawiać się może albo potylica (ułożenie przygięciowe), albo czoło, twarz (ułożenie odgięciowe) W położeniu miednicowym wstawiają się posladki/kończyny dolne. prawidłowo głowka wstawia się do wchodu osiowo (synklitycznie)

Położenie główkowe, ustawienie potylicowe przednie. Wówczas główka przechodzi przez miednicę najmniejszym obwodem (podpotylicowo-ciemieniowym)

podpotyliczno-ciemieniowy 9,5 cm (32 cm)

czołowo-potyliczny 12 cm (34cm)

bródkowo - potyliczny 13,5 cm (35 cm)

- przepona miednicy (warstwa wewn)

- przepona moczowo-płciowa (warstwa śr)

- warstwa powierzchowna (warstwa zewn)

- m. dźwigacz odbytu (m. biodrowo-guziczny, m. łonowo-guziczny)

- m. guziczny

- m. zwieracz cewki moczowej

- m. poprzeczny krocza głęboki

- m. poprzeczny krocza powierzchowny

- m. opuszkowo-gąbczasty

- m. kulszowo-jamisty - m. zwieracz zewnętrzny odbytu

1. część górna - trzon macicy kurczy sie w trakcie porodu, po każdym skurczu włókna mięśniowe skracają się

2. część dolna - dolna cześć trzonu i szyjka macicy, po każdym skurczu włókna mięśniowe rozciągają się, przez co, skracający się trzon podciąga dolną część macicy, ułatwiający wydalenie dziecka.

- skurcze ciązowe Alvareza (nieskoordynowane o niskiej amplitudzie) i Braxtona Hicksa (o nieco większej amplitudzie)

- skurcze przepowiadające - od 38. tc, 1/10min, przekraczają próg bólu

- skurcze rozwierające -prowadzą do rozwarcia szyjki macicy, 2-3/30min do 2-3/10min - wydalające i parte - w okresie wydalania (5-10/min) - okresu łożyskowego- prowadzą do wydalenia łozyska - połogowe- prowadzą do obkurczenia macicy

- obniżenie dna miednicy po poziomu z 32. tc

- skurcze przepowiadające

- dojrzewanie i centralizacja szyjki macicy - wstawienie się główki do wchodu (pierwiastki, u wieloródek, główka wstawia się tylko nad wchodem) - oddanie czopa śluzowego - parcie na mocz

1. przygięcie

2. rotacja wewnętrzna

3. odgięcie 4. rotacja zewnętrzna

PRZYGIĘCIE. Główka wstawia się do wchodu w wymiarze poprzecznym, punktem prowadzącym jest ciemiączko tylne, a płaszczyzna miarodajna to podpotyliczno-ciemieniowa

ROTACJA. Przygięta główka zsuwa się do prózni po rynnie mięśniowej. Szew strzałkowy z wymiaru poprzecznego przechodzi do prostego. Potylica podpiera się o spojenie łonowe.

ODGIĘCIE. Główka odgina się dzięki podpartej o spojenie łonowe potylicy i wyrzyna się twarzyczką po kroczu.

ROTACJA ZEWNĘTRZNA. Kierują nim barki, które wstawiają się poprzecznie do wchodu. Przechodząc z wymiaru poprzecznego w prosty, barki powodują bierna rotację główki, która zwraca sie twarzyczka do jednego z ud matki, Następnie wytacza się bark przedni, któ

- w 3. i 4. leopolda palce schodzą się poniżej główki

- przez powłoki da sie wyczuć br.ódkę i tyłogłowie powyżej spojenia łonowego

- w bad wewnętrznym główka balotuje, da się ją odepchnąć (czasem z trudem) - promontorium i tylny brzeg spojenia łonowego są badalne

- w 3. i 4. Leopolda palce nie stykają się

- bródkę bada się wyżej niż potylicę

- punkt prowadzący znajduje się minimum na wysokości lini międzykolcowej - promontorium i kresa graniczna nie badalne

1. rozwierania

2. wydalania

3. okres łożyskowy 4. wczesny okres poporodowy

ROZWIERANIA. rozwieranie i zgładzanie, skracanie szyjki macicy. Dzieli się na 2 fazy

- utajoną - wolnego rozwierania az do rozwarcia na 3-4 cm,

- aktywna/szybkiego rozwierania - od 3-4 cm do pełnego rozwarcia (10 cm), trwa U pierworódek najpierw rozwiera się ujście wewnętrzne szyjki macicy, potem zwen. U wieloródek na raz. Może trwać 18h u pierwiastek, 14h u wieloródek

WYDALANIA. Rozpoczyna się gdy szyjka macicy jest w pełni rozwarta i trwa do wydalenia płodu. Powinna trwać max 2h u pierwiastek, 1h u wieloródek.

OKRES ŁOŻYSKOWY. trwa od wydalenia płodu do oddzielenia i wydalenia łożyska. powinien trwać max 30 min.

- sposobem Schultzego - 80% przypadków, oddzielenie zaczyna się w części centralnej, z wytworzeniem krwiaka

- sposobem Duncana - 20%, rozpoczyna się w części brzeżnej, bez wytworzenia krwiaka, przez co krwawienie jest większe

objaw maciczny Schrodera- macica unosi się i zmniejsza się jej wymiar poprzeczny

objaw Kustnera - przy ucisku na brzuch pomiędzy spojeniem łonowym a trzonem macicy, pępowina cofa się

- min. 1 minutę po urodzeniu dziecka, gdy pępowina przestała tętnić.

WCZESNY OKRES POPORODOWY. Trwa do 2h po urodzeniu dziecka, obserwacja matki.

-osłuchiwanie czynności serca płodu

- pomiar obwodu brzucha

- badanie palpacyjne brzucha (chwyty Leopolda) - badanie miednicy kostnej - ocena napięcia i skurczów macicy (KTG) - badania dodatkowe np. USG

- ocena czworoboku Michaelisa

- badanie miednicomierzem wymiarów miednicy WIEKSZEJ

- międzygrzebieniowy 28-29 cm

- międzykolcowy 25-26 cm

- międzykrętarzowy 31-32 cm - sprzężna zewnętrzna 20 cm Między wym miedzykolcowym i międzygrzebieniowym powinno być 3 cm różnicy.

Odległość między górnym brzegiem spojenia łonowego a zagłębieniem między L3 i L4. Na jej podstawie szacuje się sprzężną prawdziwą.

Utworzony przez:

- kolce biodrowe tylne górne

- wyrostek kolczysty kręgu L5 - szczyt szpary pośladkowej. Prawidłowo ma kształt rombu, asymetria może świadczyć o zwężonej miednicy.

Dłonie obejmują dno miednicy, do oceny wysokości dna miednicy i jego zawartości (pośladki/główka)

Ręce badającego ułożone po bokach brzucha na wysokości pępka, do oceny ustawienia płodu.

Wykonywany 1 ręką, palcem wskazującym i kciukiem łapie się za część przodującą znajdującą się powyżej wchodu miednicy.

Badający staje plecami do pacjentki, dłonie wsuwając we wchód miednicy. Do oceny zstępowania części przodującej.

Inaczej Zangemeistera. Jedną rękę kładzie się na spojeniu łonowym, drugą na głowce dziecka, prawidłowo, ta na spojeniu powinna być wyżej. Do oceny niewspółmierności porodowej.

Najkrótsza odległość między promontorium a środkiem spojenia łonowego. 8-9cm krótsza od sprzężnej zewnętrznej. Powinna mieć min 12 cm.

- ocecnośc krwawienia, odpływanie płynu owodniowego

- ocena zstępowania punktu przodującego (główka nieustalona, ustalona, w próżni, w cieśni, wychodzie)

- ocena rozwarcia i dojrzewania szyjki macicy (skala Bishopa)

- główka na wysokości +2, +3 względem linii międzykolcowej

- główka częściowo nad spojeniem łonowym

- niewyczuwalne kolce kulszowe - badalne guzy kulszowe

- główka pod spojeniem łonowym

- niebadalne kolce kulszowe

- główka pod spojeniem łonowym

- niebadalne guzy kulszowe