Metoda prowadzenia badań, w której badacz nie wpływa na obserwowany organizm czy proces, a jedynie określa stan faktyczny. Może ona stanowić niezależną metodę badawczą lub być elementem doświadczenia.

Metoda prowadzenia badań, w której badacz celowo w kontrolowanych warunkach zmienia jeden z czynników wpływających na przedmiot doświadczenia.

Zjawisko lub proces, które chcemy poznać.

Materiał biologiczny lub organizmy na których będziemy prowadzić badania.

Próba, w której przedmiot badań jest poddany działaniu badanego czynnika (wymienionego w problemie badawczym).

Próba, w której przedmiot badań nie jest poddany działaniu badanego czynnika (wymienionego w problemie badawczym). Dzięki niej możemy się dowiedzieć, czy badany w doświadczeniu czynnik wpływa na wyniki uzyskane w próbie badawczej.

Badania biologiczne przeprowadza się według określonego schematu w którym wyróżnia się pięć głównych etapów -----→

Zaobserwowanie przez badacza nieznanego organizmu lub niewytłumaczonego procesu.

Dotyczy problemu, który badacz chce rozwiązać. Przyjmuje postać pytania lub równoważnika zdania.

Założenie wyniku eksperymentu. Niekoniecznie właściwa odpowiedź na pytanie sformułowane w problemie badawczym- można ją przyjąć lub odrzucić. Hipoteza ma postać zdania twierdzącego lub przeczącego.

Sprawdzenie prawdziwości hipotezy za pomocą obserwacji lub doświadczenia:

-zaplanowanie doświadczeń (określenie sposobu sprawdzania hipotezy, zaplanowanie próby badawczej i kontrolnej),

-przeprowadzenie doświadczeń, -zebranie wyników, -analiza wyników.

Polega na potwierdzeniu lub zaprzeczeniu hipotezy. Gdy została odrzucona, podejmowane są dalsze badania i stawiana jest nowa hipoteza.

Podczas badań dla każdej próby należy wykonać wiele powtórzeń, a następnie zsumować wyniki i podzielić sumę przez liczbę wyników- obliczyć średnią arytmetyczną.

Średnia arytmetyczna=suma wyników/liczba wyników

I. Konstruowanie tabeli.

II. Konstruowanie wykresów

Stosunek rozmiaru obrazu obiektu do jego rzeczywistej wielkości.

Zdolność mikroskopu do uwidaczniania szczegółów. Jest to najmniejsza odległość między dwoma punktami, przy której są one widoczne jako oddzielne punkty.

Do uzyskania obrazu wykorzystuje się światło. Umożliwia powiększenie obrazu do ok. 1000 razy i ma zdolność rozdzielczą do ok. 0,2 μm.

Utrzymuje we właściwym położeniu soczewki mikroskopu.

Umożliwia zmianę obiektywu, a tym samym wielkości powiększenia.

Miejsce, na którym umieszcza się preparat.

Podnosi lub upuszcza stolik względem obiektywu. Służy do ustawienia ostrości obrazu.

Zawiera soczewkę dzięki której uzyskuje się powiększenie obrazu, oraz umożliwia obserwację.

Zawiera soczewkę, dzięki której uzyskuje się powiększenie obrazu.

Skupia wiązkę światła.

Zapewnia oświetlenie preparatu.

Umożliwia powiększenie obrazu do

1 000 000 razy, a jego zdolność rozdzielcza wynosi 0,2 nm. W mikroskopie tym elektrony przenikają przez bardzo cienki preparat, a uzyskany obraz jest dwuwymiarowy.

Umożliwia powiększenie obrazu do 100 000 razy a ich zdolność rozdzielcza wynosi ok. 5 nm. W mikroskopie tym wiązka elektronów uderza w powierzchnię preparatu pokrytego cienką warstwą metalu. Zliczenie rozproszonych lub odbitych elektronów pozwala na otrzy

I. Wyczyść szkiełko podstawowe.

II. Na szkiełko podstawowe nanieś kroplę wody.

III. Umieść obiekt obserwacji w kropli wody. IV. Wyczyść szkiełko nakrywkowe. V. Przykryj kroplę wody szkiełkiem nakrywkowym.

I. Wyczyść części optyczne mikroskopu.

II. Ustaw obiektyw o najmniejszym powiększeniu.

III. Włącz źródło światła. IV. Umieść preparat na stoliku. V. Za pomocą śruby makrometrycznej zbliż obiektyw do preparatu, a śrubą mikrometryczną ustaw ostrość obrazu. VI. Aby obejrzeć preparat pod większym powiększeniem, zmień obiektyw, a następnie us