Nauka o zmianach zachodzących w środowisku przyrodniczym pod wpływem działalności człowieka oraz o sposobach zapobiegania skutkom działalności człowieka lub łagodzenia tych skutków.

A) Przeciwdziałanie zanieczyszczeniu środowiska

B) utrzymywanie elementów przyrodniczych w stanie niezmienionym lub przywracaniem ich do stanu występującego w naturze.

Działalność mająca na celu zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz odnawianie zasobów przyrody ożywionej i nieożywionej. Dotyczy ona:

A) gatunków zagrożonych wyginięciem rzadkich i chronionych

B) siedlisk tych gatunków C) przyrody nieożywionej

Organizm -> populacja -> gatunek -> Biocenoza -> ekosystem -> biom -> biosfera

Wszystkie wymagania istotne dla życia wzrostu i rozmnażania się osobnika oraz rolę jaką pełni on w biocenozie.

A) warunki środowiska, w którym żyje dany organizm (temperatura, wilgotność, nasłonecznienie)

B) zasoby środowiska (pokarm, sole mineralne, dwutlenek węgla czy energia słoneczna) C) powiązany organizmu z innymi organizmami (Konkurencja, drapieżnictwo)

Przestrzeń fizyczna, w której występuje dany organizm.

Elementy środowiska nieożywionego takie jak elementy klimatu i czynniki podłoża.

Możliwości rozwoju organizmu określa ten składnik, który występuje w niedoborze czyli w ilości niewystarczającej w stosunku do zapotrzebowania organizmu .

Możliwość bytowania organizmu określają dwie skrajne wartości czynnika ograniczającego: wartość minimalna i wartość maksymalna, wyznaczają one zakres tolerancji ekologicznej organizmów. Wartości poniżej minimum i powyżej maksimum danego czynnika mogą prow

Wartości minimalne, maksymalny i optymalne dowolnego czynnika nie są stałe, lecz mogą zmieniać się w zależności od zmian jakim podlegają pozostałe czynniki.

Gatunki o szerokim zakresie tolerancji w stosunku do danego czynnika.

1) Eurytermiczne

2) Euryfotyczne 3) Euryhydryczne 4) Euryhaliczne

Gatunki o wąskim zakresie tolerancji w stosunku do danego czynnika.

1) Stenotermiczne

2) Stenofotyczne 3) Stenohydryczne 4) Stenohaliczne

Gatunki eurotermiczne żyjące w szerokim zakresie zmienności temperatury. Zamieszkują większą część kuli ziemskiej

Rośliny wodne.

Przystosowania:

1) brak korzeni lub słabo rozwinięty system korzeniowy 2) obecność miękiszu powietrznego (aerenchymy) 3) brak kutykuli 4) brak aparatów szparkowych 5) słabo wykształcone tkanki przewodzące 6) brak tkanek wzmacniających

Rośliny stanowisk wilgotnych. Rośliny niezdolne do przetrwania okresów suszy. Przystosowania:

1) słabo rozwinięty system korzeniowy,

2) delikatne łodygi 3) zwykle duże i cienkie blaszki liściowe przystosowane do intensywnej transpiracji 4) duża ilość aparatów szparkowych

Rośliny przystosowane do środowiska umiarkowanej wilgotności.

Przystosowania:

1) dobrze rozwinięty system korzeniowy 2) dobrze rozwinięte tkanki przewodzące 3) dobrze rozwinięte tkanki okrywające 4) dobrze rozwinięte tkanki miękiszowe

Rośliny przystosowane do przetrwania długich okresów suszę dzięki możliwości silnego ograniczenia transpiracji.

Przystosowania:

1) dobrze rozwinięty system korzeniowy 2) mały twarde skórzaste 3) liście sztywne łodygi, które u roślin o skrajnie zredukowanych blaszkach liściowych przyjmują funkcje fotosyntetyczne

Rośliny przystosowane do przetrwania długich okresów suszy dzięki możliwości magazynowania wody.

Przystosowania:

1) słabo rozwinięty system korzeniowy rozgałęziające się zwykle w powierzchniowej warstwie gleby 2) grube i mięsiste liście służące do magazynowania wody lub liście przekształcone w ciernie lub częściowo albo całkowicie zredukowane 3) obecność miękiszu

Gatunek wrażliwy na zmianę środowiska, o dobrze znanych wymaganiach ekologicznych, którego obecność lub brak wskazuje na dane warunki środowiska